Worldwide Photo Walk
Op de eerste zaterdag in oktober vindt al vele jaren de KelbyOne Worldwide Photo Walk plaats. Deelnemers kunnen inschrijven op de wandeling van hun keuze. Met als doel kennis te maken met andere fotografen en vooral, mooie foto's maken.
Dit jaar voor het eerst, organiseerde Rob Smeets een wandeling in zijn omgeving. Hieronder enkele resultaten van de deelnemers.
Een wandeling van 5,8 kilometer rond de Molenplas. Dit natuurgebied ontstond na herinrichting van een van de vele ontgrindde gebieden.
Deze nieuwe natuur, met pioniersgewassen als eerste vegetatie, is in ruim 20 jaar tijd uitgegroeid tot een natuurlijk geheel. Inmiddels (2019) staan er hoge bomen en struiken in het gebied. U ziet onder andere de wilg (willow), els (alder), meidoorn (hawthorn), sleedoorn (blackthorn), kornoelje (dogwood), distel (thistle), braam (blackberry), berenklauw (hogweed), hondsroos (rosa canina) en vogelwikke (vetch).
Een aantrekkelijk gebied voor watervogels. Zoals aalscholvers (cormorants), eenden- en ganzensoorten (ducks and geese species), futen (grebes), ijsvogels (kingfishers), meeuwen (gulls), waterhoentjes (moorhens) en scholeksters (oystercatchers). In de zomer zien we hier ook zwaluwen (swallows), leeuweriken (larks) en vele andere zangvogels (songbirds) en roofvogels (birds of prey).
Om het gebied open en soortenrijk te houden worden door de beheerder, Vereniging Natuurmonumenten, grote grazers ingezet. Rond de Molenplas zijn dat konik (paarden) en gallowayrunderen.
In de omgeving van de waterpassage met stapstenen zien we vaak reigers (herons) en zwanen (swans).
Het "Eiland in de Maas" is ontstaan toen de regenrivier de Maas haar loop verlegde, van wat in de volksmond de Oude Maas heet, naar de huidige bedding. Dit eiland omvat de dorpen Roosteren, Ohé en Laak en Stevensweert. Tijdens 80-jarige oorlog (1568-1648) veroverden de Spanjaarden in 1633 het eiland en ontstond er een vestingstadje met stadsmuren en wallen, Stevensweert.
In Zuid- en Midden-Limburg vormt de Maas de grens met België. Op haar weg van de bron, op het Plateau de Langres, naar de monding in de Noordzee ten westen van Rotterdam, heeft de rivier veel gesteente meegevoerd. In Midden-Limburg is de fractie van deze stenen tussen vuistgrootte en grind. Deze minerale afzetting was vooral interessant voor de bouw, betonfabrieken en asfaltcentrales. Tussen Ohé en Laak en Roermond groeven baggermolen diepe grindgaten langs de Maas. Soms liepen de baggermolens vast en kon er dagenlang niet gewerkt worden. Vaak was de oorzaak een te dikke steen, die klemzat tussen de aandrijving. Soms was het een boom, 1500 tot 2000 jaar oud, die opgebaggerd werd. Deze bomen zijn goed bewaard gebleven omdat ze onder het grind en door het grondwater geconserveerd werden. Een aantal van deze bomen is als herinnering geplaatst in het Bomenbos.
Ruim vijftig jaar geleden maakten kleinschalige landbouwgronden, fruitbomen en weilanden met grazende koeien plaats voor lawaai, water en een bloeiende scheepvaart. Later werden de mogelijkheden van de Maas en de Maasplassen ontdekt door watersporters, vissers en (fiets-)toeristen. Lawaai verdween en gaf opnieuw ruimte aan de rust: Het vredige "Eiland in de Maas" doet buitenlands aan en biedt ontspanning. Tegenwoordig is het toerisme een belangrijke bron van inkomsten in "Het Smalste Stukje van Nederland".
De Hompesche molen is een bijna 300 jaar oude graanmolen met een hoogte van 37 meter. Langs de dijk naar de locatie van het vroegere kasteel Walborgh ligt een witgekalkte historische boerderij. Daar zie je nog koeien in de wei, geen megastallen! Het gebied rond Walborgh wordt, onder beheer van Natuurmonumenten, heringericht. De contouren van de fundering en het omliggende park worden weer zichtbaar. In het seizoen gebruiken fietsers en voetgangers het pontje naar de overkant van de Maas.